εύνομος

I

Μυθολογικό πρόσωπο. Γιος του Αρχιτέλη, υπηρετούσε στο τραπέζι του Οινέα, όταν εκεί ήταν φιλοξενούμενος ο Ηρακλής. Επειδή έχυσε από απροσεξία του το νερό στα χέρια του ήρωα, ο Ηρακλής τον σκότωσε με ένα ράπισμα.

II

Όνομα ιστορικών προσώπων.

1. Βασιλιάς της Σπάρτης (10ος-9ος αι. π.Χ.). Κατά τον Ηρόδοτο, ήταν αδελφός του νομοθέτη Λυκούργου, ενώ κατά τον Πλάτωνα ήταν πατέρας του Πολυδέκτη και του Λυκούργου.

2. Αθηναίος στρατηγός (4ος αι. π.Χ.). Ηττήθηκε το 388 π.Χ. στην Αίγινα από τον Σπαρτιάτη Γοργώπα.

* * *

(I)

-η, -ο (Α εὔνομος, -ον) αυτός που κυβερνάται με καλούς, δίκαιους νόμους («τάνδ' ἐς εὔνομον πόλιν», Πίνδ.)

αρχ.

1. (για πράγματα ή ενέργειες) αυτός που γίνεται δίκαια, νόμιμα («ἐκάλεσε πατὴρ τὸν εὐνομώτατον ἐς ἔρανον φίλαν τε Σίπυλον», Πίνδ.)

2. φρ. «μοῑρα εὔνομος» — ευνομία, (Πίνδ.)

[ΕΤΥΜΟΛ. < ευ + -νομος (< νέμω), πρβλ. έν-νομος, παρά-νομος].

————————

(II)

εὔνομος, -ον (Α)

(για τόπους) αυτός που έχει καλή βοσκή, που είναι κατάλληλος για βοσκή («εὔνομα ἄλση», Πολυδ.).

[ΕΤΥΜΟΛ. < ευ + -νομος (< νέμω «βόσκω»), πρβλ. αγρο-νόμος, βου-νόμος].